Góry według Hemli i Wojtusia: Kazalnica Mięguszowiecka

Kazalnica Mięguszowiecka

Kazalnica Mięguszowiecka (2159m), słow. Kazateľnica Mengusovská znana dawniej pod nazwą skróconą "Kazalnica" (drugi człon nazwy został wprowadzony dla uściślenia, po powstaniu innych kazalnic typu Kazalnica Cubryńska, Wołowa Kazalnica) to szczyt w bocznej grani Tatr Wysokich odgałęziającej się od Czarnego Szczytu Mięguszowieckiego (2410m), od którego oddzielona jest Siodłem za Kazalnicą (ok. 2150m). Ściślej ujmując, punkt zwornikowy znajduje się kilkadziesiąt metrów poniżej wierzchołka Mięguszowieckiego Szczytu Czarnego, w jego północno-wschodniej grani.
Kazalnica Mięguszowiecka wznosi się nad Czarnostawiańskim Kotłem, do którego opada słynną, urwistą, około 500-metrową ścianą wprost do lustra Czarnego Stawu pod Rysami.
Poza graniami ograniczającymi tę ścianę znajduje się Kocioł Kazalnicy (Sanktuarium) na SE oraz Bańdzioch z Wyżnim Bańdziochem na W i NW. Na końcu grani oddzielającej Bańdzioch od Czarnostawiańskiego Kotła znajduje się Bula pod Bańdziochem (ok. 1730m), a tuż na SE od tej grani można wyróżnić niewielki Wiszący Kociołek.

Przez wierzchołek Kazalnicy przebiega zielony szlak znad Czarnego Stawu pod Rysami na Mięguszowiecką Przełęcz pod Chłopkiem. Widok z niej w dół Doliny Rybiego Potoku oraz na przeciwległą Grań Żabiego jest dość efektowny. Południowa panorama ograniczona jest do wznoszących się wyżej Mięguszowieckich Szczytów i Wołowego Grzbietu.

Ściana Kazalnicy opadająca do Czarnego Stawu ma bogatą historię i szczegółowe nazewnictwo - nie tylko ze względu na mnogość przejść i gęstą sieć dróg wspinaczkowych na niej, ale również ze względu na liczne wypadki. Trudność ściany działała na taterników jak magnes - co przez zmienne warunki atmosferyczne, czy też inne czynniki nieraz kończyło się tragicznie, bowiem wycofać się ze ściany nie było łatwo.

SPACER GRANIĄ

	Bula pod Bańdziochem
/
\
\
	Kazalnica Mięguszowiecka
	\| Siodło za Kazalnicą \|	Wyżni Czarnostawiański Przechód
	\	/
	\	/
		/
	Mięguszowiecki Szczyt Czarny

Kazalnica figuruje więc bardzo często w literaturze górskiej - pisze o niej Piotrowski, Długosz. Doczekała się nawet osobnego rozdziału w Wołaniu w górach M. Jagiełły. Aby ratować taterników wykonywano bardzo długie zjazdy, wykorzystując zestaw alpejski. Wiązało się to niejednokrotnie z koniecznością wynoszenia w bardzo niekorzystnych warunkach szlakiem na wierzchołek Kazalnicy setek metrów lin i dziesiątek kilogramów sprzętu.
Ściana Kazalnicy doczekała się pierwszego przejścia w roku 1942 przez Paszuchę i Łapińskiego. Mimo ozwania mianem "mekki taternickiej", nie udało nam się na jej ścianie ani razu dostrzec wspinających ludzi.

Nazwa Kazalnicy jest dość częstą w całych Tatrach (np. Liliowa Kazalnica, Kazalnica Cubryńska) i odnosi się do szczytów o stromych ścianach. Przez taterników Kazalnica Mięguszowiecka bywa nazywana też Zerwą.

Szlaki prowadzące na Kazalnicę: