Góry według Hemli i Wojtusia: Dolina ku Dziurze

Dolina ku Dziurze

Dolina ku Dziurze to reglowa dolina w polskich Tatrach Zachodnich położona w ramionach Sarniej Skały.

Wylot doliny znajduje się około 300 metrów na E od wylotu Doliny Strążyskiej przy Drodze pod Reglami. Od E ogranicza dolinę Spaleniec - grzbiet odbiegający od Łomika. Za Spaleńcem jest Dolina Spadowiec. Górną część Doliny ku Dziurze oddziela na SE grzbiet łączący Sarnią Skałę z Łomikiem od Doliny Białego. Od S ogranicza dolinę grań szczytowa Sarniej Skały, za nią jest Sarni Żleb. Od wylotu doliny do jej najwyższych partii jest nieco ponad 1,5 km długości. W ograniczeniem jest grzbiet Grześkówki, poza którym znajduje się dolna część Doliny Strążyskiej.

Dolina ku Dziurze posiada jedno boczne odgałęzienie - żleb odchodzący na SW 300 metrów od wylotu doliny i biegnący równolegle do głównej części po grań szczytową Sarniej Skały.

Dolina ku Dziurze jest całkowicie zalesiona, jedynie grzbiet dzielący dolinę na dwie części pokryty jest w większości wiatrołomami.

wiatrołomy na grzbiecie dzielącym odnogi Doliny ku Dziurze

Nazwę dolina czerpie od jaskinie Dziura stanowiącej punkt docelowy niebieskiego szlaku biegnącego doliną. W Dolinie ku Dziurze według wykazu jaskiń znajduje się jeszcze położony tuż nad Dziurą system Lisia Jama - Dziura Wyżnia (wejście do jaskini znajduje się w Ścianie nad Dziurą) oraz kilkumetrowe Schron nad Dziurą Wyżnią oraz Nyża za Półką.

Największym skalnym obiektem w dolinie jest Ściana nad Dziurą, szerzej opisana poniżej.

Ograniczenia Doliny:

- Droga pod Reglami
- Spaleniec
- Łomik
- Zawieszka
- Sarnia Skała
- Grześkówki

Coś z historii ...

Najstarsze pisma na temat Doliny ku Dziurze zwą ją jako Żleb spod Świńskiej Skały, jak uprzednio nazywano Sarnią Skałę (Zygmunt III , 1630r.).

Na starszych mapach oraz w przewodnikach sprzed 20 lat kolor szlaku wiodącego doliną jest czarny.

Nazwodajna dla doliny jaskinia Dziura nosi również inną, góralską nazwę Zbójecka Jama. Według legendy była to kryjówka na łupy rabowane w XIX wieku przez zbójnika Wojtka Mateję. Fikcyjną, lecz pięknie napisaną historię jego, jego narzeczonej, Kacki z rodziny Toporów czy księdza Stolarczyka spisał Jalu Kurek w swym dziele Księga Tatr.

Szlaki wiodące Doliną ku Dziurze:

	- Droga pod Reglami - szlak wiodący podnóżami TPN przy wylocie doliny,
	- niebieski szlak wiodący od Drogi pod Reglami do jaskini Dziura.

Nasze wycieczki doliną:

8 lipiec 2014 -> zobacz relację
10 marzec 2011 -> zobacz relację

Położenie na mapie:

Obiekty w dolinie:

Turystyczny otwór Jaskini Dziura

Jaskinia Dziura - udostępniona turystycznie, według przewodników położona najbliżej Zakopanego jaskinia. Znajduje się na końcu szlaku turystycznego, około 20 minut od wejścia do doliny. Posiada dwa otwory, główny na wysokości 1002 m oraz drugi, raczej jako okno skalne na wysokości 1018 m.
Jaskinia Dziura ma 180 m długości tuneli oraz 40 metrów deniwelacji. Odwiedzana była od dawna, już w pierwszej połowie XIX wieku.
Tuż po wejściu do jaskini (3x2m) jej dno stromo opada. Jest pełne liści (prawdopodobnie dostają się przez drugi otwór) a na sklepieniu można zaobserwować wiszące ekspresy świadczące o działalności wspinaczy poszukujących skalnych trudności bądź, jak można przeczytać w przewodniku Józefa Nyki, jest to teren treningowy technik jaskiniowych TOPR. Autor pisze również, że Jaskinia Dziura była miejscem nakręcania zdjęć do filmów.

górny otwór Jaskini Dziura

Ściana nad Dziurą

Ściana nad Dziurą - największy skalny obiekt w Dolinie ku Dziurze. Zgodnie z nazwą, znajduje się nad nazwodajną dla okolicy jaskinią, a raczej jaskinia wcina się w podstawę Ściany nad Dziurą.

Ściana nad Dziurą ma około 100 m długości podstawy i około 50 m maksymalnej wysokości. Bliskość Zakopanego oraz nagromadzenie trudności spowodowało powstanie w latach 80 i 90-tych na ścianie licznych (ponad 20) dróg wspinaczkowych.

Obecne przepisy TPN zabraniają wspinaczki na Ścianie nad Dziurą.

Widoki na Dolinę ku Dziurze: