Łasztowica (1405m) słow. Lastovica to pokaźna i dość wyjątkowa w kształtach turnia w N grani głównego wierzchołka Zadnich Jatek w Tatrach Bielskich.
Oddzielona jest Przechodem za Łasztowicą (ok.1355m) na S od Szalonej Turni (1545m) oraz głębokim Opalonym Siodłem (1217m) od Opalonej Turni (1274m) na N. Grań z Łasztowicą dzieli Dolinę do Regli na W od Doliny Kępy na E.
Łasztowicę stanowi stromy, porośnięty urwiskowym lasem grzbiet pnący się ku S, pocięty pasem urwistych ścian w kształcie grota opadających do obydwu sąsiednich dolin z kulminacją na S krańcu. Wyższa, sięgająca 160 metrów, jest ściana W ponad Doliną do Regli. Również ponad Przechodem za Łasztowicą zawisa pionowa, około 50-metrowej wysokości ściana Łasztowicy. Poniżej W i E ściany leżą odpowiednio Polana pod Głośną Skałą oraz Polana pod Siką. Uwaga:W przewodnikach spotyka się dużą rozbieżność wysokości Łasztowicy oraz sąsiednich przełęczy. Według Władysława Cywińskiego WC-5 str. 86 różnica wysokości pomiędzy Łasztowicą, a Opaloną Turnią wynosi nie więcej niż 50m (sam autor podaje jednak przy tych obiektach różnicę 65m), a Przechód za Łasztowicą jest na wysokości 1290m, 50m pod wierzchołkiem Łasztowicy. Za W. Cywińskim - to samo Bedeker Tatrzański. Tadeusz Szczerba podaje dla Łasztowicy wysokość 1450m, 110 metrów więcej niż Cywiński. Nowsze mapy podają już wysokość 1405m, najbliżej naszego badania z zegarkiem GPS. Faktyczna różnica wysokości między Opaloną Turnią, a Łasztowicą wynosi około 130m, a Przechód za Łasztowicą jest około 50 metrów pod wierzchołkiem, na wysokości około 1355m.
Nazwa Łasztowicy wzięła się od słowackiej jaskółki (lastovka). Według Władysława Cywińskiego, prawdopodobnie Łasztowica, a nie pobliska Głośna Skała jest twórczynią wielokrotnie odbijającego się echa, o którym głoszą miejscowe legendy.
Szlaki na Łasztowicę:
Na Łasztowicę nie prowadzą znakowane szlaki. Brak wzmianek o przechodzeniu jej ścian, a jedyne łatwe wejście wiedzie od N i NE strony.
orientacyjna ścianka z dziurami
Uwaga:Jako najłatwiejszą (i jedyną) drogę wejścia w 1997 roku Władysław Cywiński podaje N grzbiet Łasztowicy (WC-5 droga 21, miejsca I). Zasłyszane przez nas informacje potwierdzają tą wycenę. Poniższe drogi są jednak technicznie łatwiejsze.
Z Opalonego Siodła (z ominięciem dolnej części grzbietu):
Z siodła przełęczy łagodny trawers na SE poniżej pojawiających się po kilku minutach pojedynczych skał w urwiskowym lesie (w jednej z nich po prawej orientacyjna ścianka z kilkoma dziurami). Dalej w tym samym kierunku nie tracąc wysokości, ale i nie wchodząc w trudności, które są tutaj poniżej i powyżej terenu za ścianką z dziurami (miejsce bardzo łatwe, 0) do większej ścianki z dużą, ciemną nyżą u podstawy (doprowadza tutaj droga z Polany pod Siką). Przed nyżą w prawo w górę prosto na siodełko pomiędzy wierzchołkiem, a niewielką kopką w grzbiecie. Z siodełka w lewo w górę w okolicach grzbietu (miejsca 0) na wierzchołek (0-, miejsca 0, 30 minut).
orientacyjna nyża skalna
wejście na N grzbiet Łasztowicy
górna część N grzbietu Łasztowicy
drogi na Łasztowicę
Z Polany pod Siką:
Z polany prosto w kierunku wierzchołka Łasztowicy lekko wznoszącym się lasem. Z chwilą pojawienia się większych stromizn pojawią się również najniższe skałki E ściany. Na prawo od tych skałek w górę wzdłuż nich do skalnej nyży u podstawy. Doprowadza tutaj poprzednia droga, razem z nią na wierzchołek (0-, miejsca 0, 30 minut).
Łasztowica (1405m) słow. Lastovica to pokaźna i dość wyjątkowa w kształtach turnia w N grani głównego wierzchołka Zadnich Jatek w Tatrach Bielskich.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz