Żabi Mnich (2146m) słow. Žabí mních to zwornikowy szczyt na granicy polsko-słowackiej, w bocznej Grani Tatr Wysokich zwanej Granią Żabiego, dla której zwornikiem są Rysy.
Od masywu Żabiego Szczytu Wyżniego, a dokładniej od zwornikowej Wyżniej Spadowej Przełączki (ok. 2235m) oddziela go Białczańska Przełęcz Wyżnia (2085m), od Żabich Zębów zaś, ściśle od Zadniego Żabiego Zębu jest oddzielony Wyżnimi Żabimi Wrótkami (ok. 2085m). Żabi Mnich uprzednio uznawany był za szczyt dwuwierzchołkowy. Obecnie jego niższy o kilka metrów wierzchołek znajdujący się w bocznej grani odchodzącej na południowy zachód od Żabiego Mnicha nosi nazwę Żabiego Kapucyna (ok. 2138m), a wcięcie pomiędzy nimi to Żabia Szczerba (ok. 2111m).
Żabi Mnich wznosi się nad dwoma dolinami: na zachodzie, po stronie polskiej jest to Dolina Rybiego Potoku, na wschodzie, po słowackiej stronie jest to Żabia Dolina Białczańska.
Żabi Mnich wraz z całym jego masywem jest popularnym celem wśród taterników oraz wśród wprawniejszych turystów.
Nazwa Żabiego Mnicha pochodzi - pierwszy człon żabi od nazwy całego masywu, drugi człon mnich od jego kształtu, który przypomina mnicha.
Szlaki prowadzące na Żabiego Mnicha:
Na Żabiego Mnicha nie prowadzą żadne szlaki turystyczne. Żabi Mnich leży w rejonie udostępnionym przez TPN dla taterników. Od strony słowackiej wejście jest wzbronione - Żabia Dolina Białczańska stanowi bowiem rezerwat i jest wyłączona z jakiegokolwiek ruchu turystycznego i taternickiego.
Droga na Żabiego Mnicha
Na wierzchołek najłatwiej jest wejść z Białczańskiej Przełęczy Wyżniej dość wyraźną ścieżką, miejscami w ekspozycji (trudności I, z przełęczy do 10 minut).
Na przełęcz natomiast można się dostać ścieżką podejściowo-zejściową wspinających się w tym rejonie (od Czarnego Stawu na szczyt około 1 godz. 30 min, miejscami trudności I).
Żabi Szczyt Wyżni (2259m) słow. Veľký Žabí štít to szczyt na granicy polsko-słowackiej, w bocznej Grani Tatr Wysokich zwanej Granią Żabiego, dla której zwornikiem są Rysy.
Szczyt odchodzi na północ od zwornikowej Wyżniej Spadowej Przełączki (ok. 2235m), która oddzielo go od Niżnich Rysów, a w najbliższym sąsiedztwie od Spadowej Turniczki (ok. 2250m) oraz od Białczańskiej Przełęczy Wyżniej (2085m).
Na wierzchołku Żabiego Szczytu Wyżniego grań skręca na wschód w kierunku Młynarza, gdzie w najbliższym otoczeniu od Żabiego Muru (ok. 2170m) oddziela go Żabia Przehyba (ok.2160m).
Żabi Szczyt Wyżni wznosi się nad dwiema dolinami: na północy jest to Żabia Dolina Białczańska oraz na południu i południowym wschodzie Dolinka Spadowa.
Do Żabiej Doliny Białczańskiej opada ze szczytu ogromna, około 500-metrowej wysokości trójkątna ściana. Dzięki niej, widok szczytu z północnej strony robi duże wrażenie.
Zwornikowość sąsiedniej przełęczy sprawia, że Żabi Szczyt Wyżni nie leży bezpośrednio nad Doliną Rybiego Potoku.
Nazwa Żabiego Szczytu Wyżniego pochodzi nazwy innych obiektów tworzących okoliczny masyw.
Szlaki prowadzące na Żabi Szczyt Wyżni:
Na Żabi Szczyt Wyżni nie prowadzą żadne szlaki turystyczne. Szczyt jest położony na granicy, co skutkuje możliwością działań taternickich w jego okolicach po stronie TPN. Wierzchołek jest częścią linii granicznej rejonów wspinaczkowych w TANAP, z czego można wywnioskować, że wspinanie jest dozwolone na południe od niego. Wielka ściana Żabiego Szczytu Wyżniego opadająca do Żabiej Doliny Białczańskiej nie jest udostępniona.
Najłatwiejsze wejście na wierzchołek ze strony polskiej prowadzi z Białczańskiej Przełęczy Wyżniej szerokim, umiarkowanie stromym terenem po lewej stronie grani z licznymi możliwościami przejścia (ścieżka miejscami słabo wyraźna, pomocne orientacyjnie są dwa 2-metrowe prostokątne głazy z 2-metrową szczeliną, pomiędzy którymi przebiega ścieżka) początkowo na Wyżnią Spadową Przełączkę (20 min, 0), stąd najszybciej wprost pod pobliską przewieszoną skałkę, pod nią w prawo przecinając zacięcie (lekka ekspozycja) na sąsiednie żebro i nim na wierzchołek (5 min, 0+).
Łatwiej i niewiele dłużej jest przetrawersować wymienione żebro poziomo z przełęczy do niewielkiego żlebka tuż za nim i tym żlebkiem (0+) bez ekspozycji na wierzchołek.
Droga na Wyżnią Spadową Przełączkę
Wprost na wierzchołek - trudniej
Trawers do żlebka - łatwiej
Na przełęcz natomiast można się dostać ścieżką podejściowo-zejściową wspinających się w tym rejonie (od Czarnego Stawu na szczyt około 1 godz. 45 min, miejscami trudności I).
Podobno łatwiejsze, nieznane nam wejście prowadzi z Doliny Ciężkiej przez Dolinkę Spadową.
Żlebińskie Turnie (1411m) słow. Žľabinské turne to zwornikowy szczyt reglowy w Tatrach Bielskich w NE grani Płaczliwej Skały. Oddzielony jest w tej grani głęboko wciętą Żlebińską Przełęczą Wyżnią (ok.1330m) od znacznie wyższej Głośnej Skały (ok.1690m) na S. Z wierzchołka Żlebińskich Turni odbiegają ku N i NE dwie granie. Na N za Żlebińską Przełęczą (1254m) znajduje się Wielki Regiel (1289m), a na NE w lokalnej bocznej grani - Mały Regiel (1189m) za płytko wciętym Ptasiowskim Siodłem (ok.1175m). Odległości do sąsiadujących wierzchołków są podobne, stosunkowo duże (650-800m), najodleglejszy jest wierzchołek Głośnej Skały. Znaczne są również różnice ich wysokości.
Z racji zwornikowości, Żlebińskie Turnie znajdują się nad trzema dolinami. Od W strony z wierzchołka, N i S grani opadają najkrótsze, strome u góry stoki do dolnej części Żlebiny. Pomiędzy N i NE grań wcina się lesista Dolina Ptasiowska. Obydwie doliny stanowią odnogi Doliny Bielskiego Potoku. Natomiast E zbocza grani opadających ku Żlebińskiej Przełęczy Wyżniej i ku Ptasiowskiemu Siodłu znajdują się ponad Doliną do Regli oraz częściowo nad jej odnogą - N gałęzią Głośnego Żlebu. To właśnie to zbocze posiada najwięcej turniczek, choć są one również w najwyższej części zbocza W.
Nazwa Żlebińskich Turni pochodzi od sąsiedniej Żlebiny oraz ich SW zboczy usianych skalistymi turniczkami wystającymi ponad linię drzew, podchodzących pod sam wierzchołek. Turniczki są słabo widoczne ze znakowanych szlaków, a z okolic Ździaru szczyt robi wrażenie zalesionego kopca. Nie da się z "legalnych" perspektyw obserwować ich prawdziwej urody.
Szlaki na Żlebińskie Turnie:
Na Żlebińskie Turnie nie prowadzą znakowane szlaki.
Ze Żlebińskiej Przełęczy:
Ze skrzyżowania ścieżek na siodle przełęczy ścieżką na S do jedynego przy ścieżce kilkumetrowego, omszałego głazu (ścieżka przebiega na wyciągnięcie ręki od głazu, nie da się go nie zauważyć:). Kilkanaście metrów przed nim opuszczając ścieżkę w górę granią i w jej pobliżu trzymając się bardziej lewej strony (z prawej stromo i w górze pojedyncze skały) bez ścieżki (miejscami zwierzęce perci) na wierzchołkową grań na lewo od najwyższego punktu. Dalej w prawo cały czas gęstym lasem po najwyższą w masywie skałkę z kępą wielkiej kosodrzewiny. Ostatnie metry bardzo łatwo (0) na tą kosodrzewinę i zarazem na wierzchołek (0-, miejsce 0, 25 min).
Ze Żlebińskiej Przełęczy Wyżniej:
Z siodła przełęczy na N ścieżką poniżej rozpadającej się ambony na drzewach początkowo łagodnie, później już stromiej na lewo od opadającego z wierzchołka rzędu skałek (w skałkach widoczne duże szczeliny).
Dalej na lewo od tych skałek bez trudności, ale ostro w górę mijając wierzchołkową skałkę ok. 30 metrów poniżej na W zbocze. Nim przez las, pojedyncze kosówki i skałki do wierzchołkowej kępy kosodrzewiny i przez nią bardzo łatwo (0) na wierzchołkową skałę (0-, miejsce 0, 20 min).
Niektóre źródła podają dla turni nazwę słowacką Žľabina (np. Bedeker Tatrzański, powyższa mapa WiT, mapa Sygnatury). Nazwa ta jest raczej błędna, gdyż dotyczy sąsiedniego żlebu - Żlebiny.
Żółta Turnia (2087m) słow. Žltá turnia to szczyt o rozległym masywie położony we Wschodniej Grani Świnicy, ściślej w grani odchodzącej na północ od Skrajnego Granata. W grani tej oddzielona jest odległą o niemal 500 metrów Żółtą Przełęczą (2026m) od Wierchu Pod Fajki (2134m), pomiędzy przełęczą, a wierzchołkiem Żółtej Turni widnieje kilka nienazwanych wypukłości skalnych.
Na północ z Żółtej Turni opadają dwa ramiona tworzące z wierzchołkiem trójkątny kształt, oddzielone od siebie Żółtym Żlebem (nazwany przez Witolda Henryka Paryskiego Pańszczyckim Żlebem, zmieniony przez Władysława Cywińskiego na Żółty Żleb, gdyż autor nowej nazwy stwierdził, że "Żleb ten nie ma z Pańszczycą nic wspólnego"). Wschodnie z tych ramion (zwane w swej górnej części Zadnim Upłazem) zakończone jest Jasicową Czubką (1461m), którą oddziela od Żółtej Turni Jasicowe Siodło (ok. 1455m). Północne stoki na wysokości pasma kosówki zwane są ogólnie Dubrawiskami. Żółtym Żlebem spływa Żółty Potok, który zasila następnie strumień Suchej Wody. Tuż nad Żółtym Potokiem tkwi w gąszczach kosówki Pańszczycka Skałka, nieco poniżej żółtego szlaku przecinającego potok.
Masyw Żółtej Turni oddziela Dolinę Gąsienicową od Pańszczycy. Na wschód z wierzchołka Żółtej Turni opada jeszcze jedna krótka grańka zakończona Małą Kopką (1793m). Grań ta oddziela dwa leżące u podnóży turni kotły - Czerwony Kocioł - północny od Żółtego Kotła - południowego.
W zachodnich zboczach Żółtej Turni usytuowana jest samodzielna turnia - Żółta Igła, będąca niegdyś szkoleniowym terenem obowiązkowym dla adeptów taternictwa.
Nazwa Żółtej Turni pochodzi od porostu pokrywającego skały - wielosporka jaskrawego (Acrospora oxytona). w XIX wieku szczyt nazywano również Małą Koszystą.
18 sierpnia 1931 r. Państwowy Instytut Meteorologiczny umieścił na szczycie oprzyrządowanie do pomiaru opadów - pierwsze na terenie Tatr.
Szlaki prowadzące na Żółtą Turnię: Na wierzchołek Żółtej Turni nie prowadzi żaden znakowany szlak. Północnymi stokami, przez Dubrawiska trawersuje szczyt żółty szlak wiodący z Murowańca na Krzyżne, nieco podobnie przebiega zielony szlak z Murowańca na Rówień Waksmundzką. Do niedawna istniał pomiędzy Żółtym Żlebem, a Zadnim Upłazem krótki czarny szlak łączący obydwa powyższe szlaki. Do dziś pozostał podobny szlak w Pańszczycy. Jeszcze bliżej wierzchołka przebiega szlak znad Czarnego Stawu Gąsienicowego na Skrajny Granat.
Najłatwiejsze warianty wejścia na Żółtą Turnię od wymienionych szlaków nie przedstawiają żadnych trudności, jest to jednak obszar ochrony ścisłej i poruszanie się w tym terenie jest zabronione.
Z Żółtej Przełęczy:
Wprost z przełęczy łatwą (0+) granią kilkanaście metrów przez pierwsze skałki, później około półkilometrową granią z minimalnymi obejściami bez trudności (0-) na wierzchołek. Początkowe trudniejsze skałki można bez trudności obejść obniżając się nieznacznie z przełęczy w kierunku Czarnego Stawu Gąsienicowego i powracając trawnikiem na grań za skałkami (0-, 20 minut).
Szlak znad Czarnego Stawu Gąsienicowego na Skrajny Granat należy opuścić przy przekraczaniu pierwszego żlebu opadającego z grani (szlak w tym miejscu przestaje się szybko wznosić i rozpoczyna trawers zbocza). Stąd wprost w górę tym żlebem (w razie uciążliwości można częściowo łatwymi skałkami) na siodełko w okolicach połowy grani pomiędzy Żółtą Turnią, a Żółtą Przełęczą (nieco bliżej przełęczy). Granią bez trudności na wierzchołek (0-, od szlaku ok. 40 minut).
Zejście Żółtym Żlebem:
Żółtym Żlebem
Przy bezpiecznym stanie śniegu żleb jest zasypany i wędrówka jego dnem w dół do żółtego szlaku z Murowańca na Krzyżne nie przysparza kłopotów. Uciążliwe może być jednak zejście z wierzchołka do górnej części Żółtego Żlebu - duże, ruchome głazy, jednak na całym północnym zboczu powyżej żlebu nie ma żadnych trudności (z wierzchołka do szlaku przy zaśnieżonym żlebie 0-, ok. 1 godz). Trudności letnich w Żółtym Żlebie nie znamy:-)